Op de Geobuzz 2019 heb ik een workshop gegeven over samenwerking in de geo-informatie keten. Van de deelnemers is een AVG-vriendelijke foto gemaakt: ze zitten onder de genaker van een Maxfun 25, een zeil van zo’n 60m2. Tijdens de workshop gebeurde iets bijzonders wat ik graag wil delen.
Het idee om de deelnemers onder een zeil te verstoppen heeft 2 redenen:
- Bij de start van een opdracht als interim manager ken ik de medewerkers niet en zij mij ook niet;
- De schakels in informatieketens zijn vaak onbekend voor elkaar, er is (te) weinig verbinding.
Terwijl de deelnemers onder het zeil zaten heb ik een korte lezing gegeven over verandermanagement, modellen die daarbij behulpzaam zijn, conversational intelligence, productlijnmanagement. De deelnemers zaten ondertussen te zweten onder het zeil: na 15 minuten werd het tijd om het zeil weg te halen en elkaar aan te kijken.
Dit was het moment waarop mijn workshop begon: ik ben gaan vertellen wat ik fout heb gedaan in de afgelopen drie tot vijf jaar. En daarbij heb ik er op gelet dat deze fouten mij nog steeds dwars zitten, het is geen ‘sterk verhaal’ maar een kwetsbaar verhaal.
Wat was het effect: op het moment dat de deelnemers merkten dat ik geen spel speelde en oprecht moeite had om fouten te delen, gingen 8 handen de lucht in met vragen. De workshop veranderde van een eenzijdig zenden over hoe je je werk moet aanpakken naar een gesprek over hoe je verder kunt komen in wat je (zo graag) wilt bereiken. Het gesprek stopte niet toen de workshop was afgelopen.
Recent hebben Dirk de Wachter, Damyaan Denys en Paul Verhaeghe in de Stopera in Amsterdam verteld over wat zij zien gebeuren in de maatschappij: eenzaamheid, individualisme, gevoel van zinloosheid. Ze pleiten voor een verandering van zelfontplooiing naar zelfacceptatie. Nu begrijp ik beter waarom de workshop zoveel reacties gaf: door een kwetsbare opstelling ontstond ruimte voor zelfacceptatie.
Het komend jaar ga ik aan de slag met het onderwerp ‘dialoog’. Ik ben in gesprek met o.a. Amnesty International en Focolare. Dit wil ik ook doen in de wereld van de informatieketens, met techneuten die hier behoefte aan hebben. Informatieketens worden dan communities: mensen die met elkaar verbonden zijn in de informatieketen en die elkaar willen kennen. Via die route geloof ik dat de kwaliteit in werk, leven, data kan ontstaan. Een goed 2020 toegewenst!
